இயல்பாய் எல்லாமே
போய்க் கொண்டிருக்கிறது.
அதிர்ச்சியான தொலைபேசி அழைப்புகளில்லை.
குழந்தைகள் எதையும் உயரத்திலிருந்து
தன் மீது இழுத்துக் கொள்ளவில்லை.
திரும்பத் திரும்பக் காட்டப்படும். பேரழிவுக் காட்சிகள் இல்லை.
தலையில் அடித்துக் கொண்டு தெருவில் யாரும் ஓடவில்லை.
எல்லாம் அமைதியாக, சரியாக போய்க் கொண்டிருக்கிறது.
தன் பாதையில் அமைதி எவ்வளவு மெதுவாய் சாதுர்யமாக செல்கிறது.
போய்க் கொண்டிருக்கிறது.
அதிர்ச்சியான தொலைபேசி அழைப்புகளில்லை.
குழந்தைகள் எதையும் உயரத்திலிருந்து
தன் மீது இழுத்துக் கொள்ளவில்லை.
திரும்பத் திரும்பக் காட்டப்படும். பேரழிவுக் காட்சிகள் இல்லை.
தலையில் அடித்துக் கொண்டு தெருவில் யாரும் ஓடவில்லை.
எல்லாம் அமைதியாக, சரியாக போய்க் கொண்டிருக்கிறது.
தன் பாதையில் அமைதி எவ்வளவு மெதுவாய் சாதுர்யமாக செல்கிறது.
இது தான் பயங்கரமானது.
பெரும்புயலுக்கு முன் கடல், தரை யாவும் அளவிற்கு அதிகமான அமைதியோடிருப்பதாகத் தெரியும். தாகூரின் ‘புயல்’ நாவலில் கூட அமைதி திரும்பி அங்கே விவரிக்க முடியாத ஒரு பயங்கரம் தொற்றி நிற்கும் புயலுக்குப்பின் அமைதி என்பது பேச்சிற்குத்தான்.
தொண்ணூறுகளில் கட்டுடைதல் பற்றி நிறையப் பேசப்பட்டது.
இங்கே கொஞ்சம் சுயபுராணம் பாடலாம். முன்றில் அலுவலகத்திற்கு முக்கியமான நவீன இலக்கிய கர்த்தாக்கள் வருகையில் மேற்படி கட்டுடைதல் பற்றி விவாதம் நடக்கும். கவிஞர் பழமைலையிலிருந்து இந்திரன், சாருநிவேதிதா, நாகார்ஜீனன், ஏ.எஸ்.பன்னீர்செல்வம், ரவிக்குமார், தமிழவன், அ.மார்க்ஸ், எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், கோணங்கி போன்றோர் சந்திக்கையில் அநேகமாக எல்லாராலும் பேசப்படும்.
சிறு கருத்து வேறுபாடுகளால், விஷயம் பாழடிக்கப்பட்டுவிடாது.
“ஏற்கனவே இந்த கட்டமைப்பு உடைந்து ஏற்பட்டதுதானே இப்போது இருக்கும் கட்டமைப்பு” என்று கவிஞர் பிரமிள் எழுதினார்.
கடல் கொந்தளிப்பும் தரைக்காற்றும், சூறாவளியும் பயங்கரம்தான். அமைதி திரும்பும் என்று நினைத்துக் கொண்டிருப்பது, அமைதி நிலை கொள்ளும் போது இது பயங்கரத்திற்கு அறிகுறி என்று இருப்பதும் ஒன்றுதான்.
சிறு கருத்து வேறுபாடுகளால், விஷயம் பாழடிக்கப்பட்டுவிடாது.
“ஏற்கனவே இந்த கட்டமைப்பு உடைந்து ஏற்பட்டதுதானே இப்போது இருக்கும் கட்டமைப்பு” என்று கவிஞர் பிரமிள் எழுதினார்.
கடல் கொந்தளிப்பும் தரைக்காற்றும், சூறாவளியும் பயங்கரம்தான். அமைதி திரும்பும் என்று நினைத்துக் கொண்டிருப்பது, அமைதி நிலை கொள்ளும் போது இது பயங்கரத்திற்கு அறிகுறி என்று இருப்பதும் ஒன்றுதான்.
இம்மாதிரி நிலையை சில கலைஞர்கள் திரைப்படங்களில் காட்ட முயற்சி செய்துள்ளனர்.
கவிஞர் பன் இறை மிகவும் வெளிப்படையாக இதைக் கையாள்கிறார். இதுவே நல்லது என்று முடிவு செய்யப்படும்போது அது அல்ல என்ற கருத்தும் பிறந்துவிடுகிறது.
நகுலன் இதை வேறுவிதமாக கூறியிருக்கிறார். நவீன இலக்கிய விமர்சகர்களும் பல்வேறு விதத்தில் விளக்கம் தருகின்றார்.
சரி பலரும் சொன்ன ஓர் உண்மையை சொல்லிவிடுவது கவிதையாகிவிடுமோ என்றால், இல்லை, கவிஞர் இந்தக் கவிதையில் அது எவ்வளவு சாதுர்யமாகச் செல்கிறது என்று அதிசயிக்கிறார்.
மதுகர என்று ஒரு வண்டை அழைத்து காளிதாசன் கவிதை சொல்கிறது.
“நாங்கள் எல்லாம் உண்மையைத் தேடி வீணாய் போனோம். நீயல்லவா அதைக் கண்டுவிட்டாய்”.
நீ தான் அதைக் கண்டுபிடித்தாய் என்றிருந்தால் அது கவிதையாகத் தோன்றுமா?
அதிசயப்படுகையில் அங்கு விஷயங்கள் எல்லாம் போய் – அறிவு எல்லாமற்று – மௌனம் நிலவுகிறது. கவிதையின் முடிவு மௌனம் தானே.
கவிஞர் பன் இறை அவர்களின் "பருந்துகளைப் போலான தேன் சிட்டுகள்" தொகுப்பில், மேற்படி அமைதி என்ற கவிதை சிறப்பாகத் தெரிகிறது.
http://www.maaranganathan.com
இறுக வாய் கட்டப்பட்ட